Brieven aan de krant: maatschappelijke vraagstukken

Mijn eerste brief aan de krant stamt uit 1975, toen ik nog een heel erg linkse student was. En ook in de jaren daarna heb ik mij als onafhankelijk denker over uiteenlopende maatschappelijke, economische en wetenschappelijke vraagstukken uitgesproken.

Hieronder een greep uit mijn oeuvre. Meestal een scan van het knipsel, maar soms heb ik alleen de tekst zoals die in de krant stond (bijna altijd is die versie gelijk aan de tekst die ik naar de redactie stuurde).

Zie ook mijn brieven over spoorvraagstukken.

Muziekcentrum Vredenburg

Architect Herman Hertzberger. Opgeleverd in 1979. In 2009 gesloten om te worden omgebouwd tot Muziekpaleis, opnieuw onder architectuur van Hertzberger. Zou er nog iets aan die verschrikkelijke akoestiek te doen zijn? En hoe denkt bunkerbouwer Hertzberger er eigenlijk zelf over, anno 2019? Lees het interview in DUIC.

Twee kranten

In de Volkskrant van zaterdag 24 mei wordt een artikel uit het blad Nature aangehaald. Dat artikel gaat over de benadeling van vrouwen bij sollicitaties naar weten­schappelijke functies. Voordat dat artikel is gepubliceerd, heeft Nature het ter beoordeling voorgelegd aan drie vrouwen.

Een paar uur later ploft NRC Handelsblad op de mat. Ook daarin aandacht voor het artikel in Nature. Aan het eind wordt gemeld dat de redactie van Nature het artikel heeft laten beoordelen door drie mannen. Drie vrouwen of drie mannen? Ik heb de rest van het weekend nagedacht over wat een logisch antwoord zou zijn, maar ik ben er niet uitgekomen.

Maandagochtend 2 juni lees ik een bericht over een Duitse musicus, die is ontslagen omdat hij zich in een Israelisch hotel heeft misdragen. Het zou gaan om een contrabassist, aldus de Volkskrant. Ook 's avonds in NRC Handelsblad aandacht voor dit incident. De musicus blijkt nu opeens een hoornist te zijn. Een contrabas of een hoorn? In de context van de gebeurtenis is het verschil niet belangrijk, maar het houdt me die avond toch een poos bezig.

Begrijp me goed: ik wil niet klagen. Het is tenslotte mijn eigen fout dat iktwee kranten lees.

Nico Spilt, NRC Handelsblad 7 juni 1997

Hardrijden

Er kunnen goede redenen zijn om te hard te rijden, aldus advocaat Wery (7 juli). Hij heeft kritiek op het plan om de Wegenverkeerswet zo aan te passen, dat de politie bij een zware overtreding van de maximumsnelheid iemands rijbewijs voor vier maanden in beslag kan nemen. Het bezwaar van Wery is, dat deze straf wordt uitgedeeld door het politieapparaat in plaats van door de rechterlijke macht.

Politieagenten die straffen uitdelen: dat doet mij al gauw denken aan vreedzame demonstranten die door de ME in elkaar worden geramd. Die kant moeten we dus inderdaad maar niet te veel opgaan. Echter, bij het argument dat het wel eens nodig is om te hard te rijden, wil ik enige vraagtekens zetten. Wery noemt als voor­beeld een arts die op weg is naar een ernstig zieke, of een man die zijn bevallende vrouw naar het ziekenhuis brengt.

Als fietser word ik opvallend vaak geconfronteerd met haastige automobilisten: dat zijn zeker allemaal artsen op weg naar een spoedgeval. Als ik een vrouw in barens­nood naar het ziekenhuis zou moeten brengen, zou dat best met 80 kilometer per uur kunnen. Alleen zou de bijbehorende rijstijl voor moeder en kind geen pretje zijn, om maar te zwijgen van het vervelende oponthoud als je iemand anders doodrijdt.

Nico Spilt, NRC Handelsblad 12 juli 1997

Klik hier voor meer royalty.

Populisme in de krant ongewenst

Uit een column van Theo Klein in de Volkskrant van 20 januari 2001

Het 'populistische toontje' van de Volkskrant staat garant voor een gestage stroom brieven. Nogal wat lezers ergeren zich aan pogingen teksten toegankelijker te maken door amicaal en vaak modieus taalgebruik. Volgens hen staat dat gelijk aan vervlakking; dat wensen ze niet op hun deurmat.

De vorige aflevering van deze rubriek over het conflict tussen het Openbaar Ministerie en de Volkskrant en de rubriek van 6 januari over de cafébrand in Volendam, vormden voor lezers aanleiding het populisme opnieuw aan te kaarten. 'Een perfecte analyse van wat er aan de hand is met de Volkskrant', concludeert Nico Spilt uit Bilthoven in een e-mail.

Hij reageerde op de vaststelling dat in de artikelen over het grote beursfraudeonderzoek slordig met bronnen wordt omgegaan, dat ze soms veel weghebben van voetbalverslagen en dat krachtige beeldspraak niet wordt geschuwd. Dat NRC Handelsblad doorgaans een rustiger toon hanteert, is volgens Spilt een waarheid als een koe. 'Doe er iets aan!'

(rest van de column te vinden op internet)

vorige       start       omhoog