Trams en treinen in Japan (deel 1)

Een bezoeker van mijn site stuurde dit fotoverslag uit september 2006.


Shinkansen

Reizen per Shinkansen is helemaal fantastisch. Het gaat echt onwerkelijk snel. Een brug als die over het Amsterdam-Rijnkanaal bij Weesp flitst in "een seconde" voorbij. De afstand van Tokyo naar Kyoto schat ik op 800 tot 900 km en die werd binnen de 4 uur afgelegd. Geloof je dan dat ze ook nog eens op de minuut, nee, op de seconde op tijd rijden? Dat geldt trouwens ook voor alle lokaallijntjes die ik gezien heb. Wat zijn de Nederlandse Spoorwegen dan eigenlijk een zielig bedrijf...



Shinkansen type E4. Dit type kan gecombineerd met andere hogesnelheidstypes rijden, zoals bijvoorbeeld de dubbeldeks "MAX". 11 september 2006, lijn Tokyo-Marioka (naar het noorden).


Achtwagenstel "MAX", officieel type E1, gecombineerd met achtwagenstel E1. De E-nummers komen voor op de lijnen van JR East. Ergens in de vorige eeuw is het HSL-net van JR opgesplitst. JR East rijdt onder 25kV/50Hz. 11 september 2006, lijn Tokyo-Marioka.


Alle Shinkansen (de Japanse taal kent geen enkel- en meervoud) hebben een naam. Dat geeft de klasse aan van de gehele trein. Zo mochten wij met onze JR-Pass niet in "Nozumi"-treinen. Dat zijn expresstreinen die bepaalde stations overslaan. Hier zie je een Serie 300 als Nozumi doorkomen op station Odawara, lijn Tokyo - Osaka (naar het westen). Deze lijn is in handen van JR-Central/West. Daar staat de draad ook onder 25kV, maar dan met frequentie 60Hz. 15 september 2006.


Type JR500 van West/Central vind ik persoonlijk de meest spectaculaire Shinkansen. Overigens is dit de achterkant. Er wordt in Japan links gereden, dus op de beide linkersporen wordt van de kijker af gereden en op de beide rechter naar de kijker toe. 15 september 2006, Odawara.


Deze Donald Duck is een Serie 700 van West/Central, ook als Nozumi. Het ziet er niet uit, maar hard gaat het zeker. 15 september 2006, Odawara.


Nogmaals een Serie 700. 20 september 2006, Kyoto (lijn Tokyo-Osaka van JR West/Central).


Deze mannetjes schijnen echt nodig te zijn om een trein op weg te helpen. Vlak voor en tijdens het vertrek van een trein staat dit mannetje achteraan de trein met kordate handgebaren van alles duidelijk te maken. De rode vlag is ook ergens voor. 20 september 2006, Himeji (lijn Osaka - Hakata, verder naar het westen).


Deze serie 700 is speciaal. Hij is van het type "Rail Star". Wat dat precies inhoudt weet ik niet, maar de kleuren wijken af en ook het interieur leek me luxer. 20 september 2006, Hemeji.


Dit is nog een oude Serie 0, de oer-Shinkansen dus. Je ziet deze oudjes niet echt veel meer, maar op zijn ze dus nog niet. 15 september 2006, Himeji.


Oud ontmoet nieuw. De Serie 0 van daarnet wordt door de nieuwste JR500 ingehaald. 15 september 2006, Himeji.



Elektrische locomotieven

Volgens mij zijn er maar drie verschillende types locomotieven, in verschillende kleuren. Ze worden eigenlijk uitsluitend voor het goederenverkeer gebruikt. In vergelijking tot de reizigerstreinen rijden ze erg traag. Ik vermoed dat ze daarom hoofdzakelijk 's nachts rijden, want erg veel heb ik er niet gezien en dan nog vrijwel uitsluitend vanuit een rijdende Shinkansen.



15 september 2006, bij Nagoya, Shinkansen-lijn Tokyo - Osaka.


19 september 2006, Osaka.


19 september 2006, Osaka.


20 september 2006, een lokaallijntje in Narra-Ken (district Narra). Dit is een opvallende verschijning, aangezien locomotieven zelden of nooit voor reizigerstreinen worden gebruikt.


23 september 2006, ergens tussen Nagoya en Tokyo.



Lokaaltreinen rond Yokohama

Deze foto's zijn alle gemaakt op 9 september 2006.



Ook de lokale treinen komen met behoorlijke snelheid een station binnen. Dit is een stoptrein, die je qua vormgeving het beste kunt vergelijken met de Amsterdamse metro, maar dan zonder de grafitti. De meneer rechts staat hier ook weer iets te doen wat met de trein te maken heeft, maar ik heb geen idee wàt dan. Meestal zijn er bij het "verwerken" van een trein in het station ongeveer vijf mensen actief: eentje als machinist, eentje als "remmer" (zit in de achterste cabine en bedient de deuren), eentje met een vlag vooraan (soms) en eentje met een vlag achteraan de trein (altijd) èn eentje die met een megafoon van alles omroept wat ik niet kan verstaan.


Zo'n lokale trein is vaak langer dan 10 rijtuigen, vaak meerdere treinstellen aan elkaar.


Vaak zitten de treinen daar nogal vol, maar dit is wel uitzonderlijk hoor. Staan is wel gebruikelijk, maar proppen eigenlijk nooit. Vooral het kindje op de voorgrond is wel sneu eigenlijk.


Volgens mij is dit type E217 met serienummer Y-120.


Soms staat de bestemming er ook in leesbare taal op, soms ook niet trouwens.


De plaatselijke omroepinstallatie. Volgens mij riep hij geen reisinformatie om, maar meer in welk deel van de trein nog plaats was, hoe lang de trein zou zijn die eraan komt of iets dergelijks, gezien de reacties van de mensen op het perron.


Type E217, serienummer Y-46.



Spoorwegen bij de berg Fuji


Kabelspoorweg bij de berg Fuji. Twee treintjes zijn via een kabel met elkaar verbonden. Als de ene omhoog gaat gaat de andere naar beneden. Halverwege de helling is er een passeerspoor, de rest van de lijn is enkelsporig. De helling in de bergen bij Goja is zo'n 10%.


Een dienstvoertuig.


Stel 2004 verlaat station Goja richting Hakone-Umoto.


Kopstation Goja, bestaande uit drie sporen. Op de voorgrond het inrijsein.


 

Bordjes die aangeven hoe steil de helling is.


Treinstel 1001 passeert de overweg om station Goja binnen te rijden.


Treinstel 103 rijdt eindstation Goja binnen.


Stel 109, van dezelfde generatie als 103, verlaat station Goja.



Trams in Kyoto

De trammetjes van Kyoto. Eigenlijk kan ik er niet zoveel over vertellen. Ze lijken allemaal op elkaar. Eentje lijkt me een ouder exemplaar, maar die neemt gewoon aan de normale dienstregeling deel. Vreemd genoeg vind je ze niet in het centrum, bij het centraal station van Kyoto, maar in de buitenwijken. Ik heb ook uitsluitend eenwagenstellen gezien die ook niet gekoppeld reden. Die mogelijkheid lijkt wel te bestaan, aangezien er een soort Scharffenberg-koppeling aanwezig lijkt te zijn.










Nog meer Shinkansen


Serie 200 laat duidelijk zijn sluitlichten zien. Tokyo, 11 september 2006.


E2 op station Tokyo, 11 september 2006.


De trein wordt schoongemaakt. Tokyo, 13 september 2006.


Typische Shinkansen-stroomafnemer. Ziet er buitengewoon eenvoudig uit, maar dat is het vast niet. Tokyo, 13 september 2006.


Interieur van een Series 300. De stoelen staan allemaal in een 3-2 coach-opstelling, maar dat kan met een eenvoudige voetbeweging worden gewijzigd. De banken kunnen 180 graden worden gedraaid zodat je ook met vier of zelfs zes personen bij elkaar kunt zitten. Aan het eind van de lijn worden door de schoonmaakploeg alle stoelen trouwens weer netjes in de rijrichting gezet. Tokyo, 13 september 2006.


Deze lijnen geven aan waar je in de rij kunt gaan staan. Er staan op de perrons borden waarop je kunt zien welk type trein binnenkomt en aan de hand van de cijfers op de perronrand bepalen waar de deuren van welke wagon zullen stoppen. Uiteraard stellen de passagiers zich tussen de witte lijnen en keurig achter alkaar op in afwachting van de trein, wachten tot iedereen is uitgestapt en gaan dan achter elkaar, zonder elkaar zelfs maar aan te raken, naar binnen. Himeji, 19 september 2006.


Detail van de neus van een Series 700 Rail Star. Om gemakkelijker de voorruit schoon te kunnen maken zijn er boven de ramen twee handgrepen geplaatst. Met de ruitenwisser is dat het enige dat het gladde oppervlak verstoort. Himeji, 19 september 2006.


Onvoorstelbaar hoe lang die Shinkansen zijn. Veertien tot zestien rijtuigen per treinstel zijn geen uitzondering. Volgens mij zijn de E4 en MAX met acht rijtuigen het kortst. Kyoto, 20 september 2006.


Van voren ziet een Series 700 er best stoer uit. De typische vorm dient om de drukgolf in tunnels en bij een tegemoetkomende trein te minimaliseren. Kyoto, 20 september 2006.



Zie ook:




vorige       start       omhoog