Roter Pfeil


Handgemaakte koektrommel in de vorm van de "Roter Pfeil", in juli 2007 gekocht op het station van Basel SBB. Bijna 70 frank (zo'n 40 euro), maar in het blik zat ook nog 400 gram Basler Läckerli, spreek uit "lekkerlie". Het ging mij natuurlijk niet om deze Zwitserse zoetigheid maar om het treintje.


In 1933 bestelden de Zwitserse spoorwegen (SBB) vier motorwagens van dit type: twee elektrische en twee dieselelektrische. Ze waren bestemd om de dienstregeling op kleinere spoorlijnen te verbeteren, maar ze werden ook vaak ingezet voor gezelschapsritten. De maximum snelheid was 125 km/uur. De treinen hadden 70 zitplaatsen en 30 staanplaatsen. De reizigers konden over de schouders van de machinist meekijken. Kort na de aflevering in 1935 werden nog vijf elektrische motorwagens besteld. In 1944 werden de treinen voorzien van buffers en schroefkoppelingen, zodat ze een extra personenrijtuig of een bagagerijtuig konden meenemen. Ook bestonden er eenassige aanhangwagentjes voor het vervoeren van ski's. De twee dieselmotorwagens zijn in 1950 omgebouwd op elektrische tractie. Er zijn ook drie tweewagenstellen gebouwd. In hun latere jaren deden de rode pijlen voornamelijk dienst voor bijzondere ritten, bijvoorbeeld voor het vervoer van vliegtuigreizigers als vliegtuigen vanwege de mist in Basel in plaats van Zürich moesten landen. Van de drie tweewagenstellen is er één bewaard gebleven. Van de negen motorrijtuigen zijn er drie bewaard gebleven, waarvan twee dienstvaardig. Het derde exemplaar behoort tot de collectie van het Verkehrshaus in Luzern, maar die ontbrak tijdens mijn bezoek in juli 2007. Daarom bij wijze van compensatie dit grote koekblik gekocht.


Lausanne, 14 juli 1997. "Roter Pfeil" 1001 en de dubbele uitvoering, "Roter Doppelpfeil" nummer 1021. Deze waren te zien tijdens een materieelshow ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de Zwitserse spoorwegen. De dubbele uitvoering is in 1939 gebouwd. Deze wordt ook wel "Churchill-Pfeil" genoemd, vanwege het staatsbezoek dat Winston Churchill in 1946 aan Zwitserland bracht en waarbij hij met dit treinstel werd vervoerd. In 1952 zijn nog twee dubbelpijlen gebouwd. Deze misten echter de karakteristieke motorkappen aan de uiteinden. Deze twee treinstellen zijn inmiddels gesloopt. Foto's Richard Krol.


Oensingen, 20 juni 1986. Voormalig motorrijtuig 1007 van de SBB, bouwjaar 1937, als "Blauer Pfeil" 202 in dienst bij de Oensingen-Balsthal-Bahn. Foto Peter Eradus.


Luzern, Verkehrshaus der Schweiz, 18 juni 2011. Roter Pfeil RCe 2/4 203. Foto's Martijn Albers (†).


Luzern, Verkehrshaus der Schweiz, 18 juni 2011. De banken van de Roter Pfeil konden naar keus van de passagiers
vis-à-vis of in coach-opstelling worden gezet. Ook bij de Duitse railbussen was dit mogelijk. Foto's Martijn Albers (†).


De Rode Pijl hoort eigenlijk niet op mijn bovenleidingloze Märklinbaan, maar ik vind het zo'n mooi treintje.


Zie ook:




vorige       start       omhoog