Mijn objecten

Een greep uit de objecten die de afgelopen decennia mijn huis zijn binnengeslopen. De meeste platte voorwerpen heb ik in een apart thema opgenomen.



Hierboven een mok die ik zo lang ik me kan herinneren in mijn bezit heb. De loc is denk ik iets Amerikaans. Daarnaast de Langs de rails-mok, waarvan er op de hele wereld maar één bestaat.

Hiernaast een Drosteblik zonder Droste-effect
maar met een gezellig spoors tafereeltje.



Een vriendin bracht deze houten trein in 1984 mee als cadeau voor onze pas geboren dochter Karin. Meer houten treinen.


Kapstok van dochter Saskia.


 

Drie locomotieven gemaakt van natuurlijke materialen: kaarsvet, zeep en melkchocolade.


Thomas de koelkastmagneet. Voor mijn hele collectie zie Thomas the Tank Engine & Friends.


Ceramic Pomander filled with Perfumed Flowers met daarop Battle of Britain class 34051 "Winston Churchill".

Dit is een loc uit een serie die tussen 1945 en 1950 is gebouwd voor de Southern Railway, ontworpen door Bulleid. De serie bestond uit 110 stuks, die een naam hadden die verwees naar de Tweede Wereldoorlog ("Battle of Britain") of de naam van een vakantieoord in het westen van Engeland ("West Country Pacifics"). Tussen 1957 en 1961 werden 55 locs aangepast, waarbij ze hun stroomlijnbeplating verloren. De eerste loc werd in 1963 gesloopt. Er zijn verschillende Bulleid Pacifics bewaard gebleven.


Button van de Lakeside & Haverthwaite Railway (L&HR). De locomotief is een Fairburn 2-6-4T van de LMS (London, Midland & Scottish Railway), waarvan er door de LMS en BR tussen 1945 en 1951 honderden zijn gebouwd. In 1961 werd de eerste gesloopt. De twee overgebleven exemplaren rijden bij de L&HR.

Button van het Steamtown Railway Museum in Carnforth.

 


Pollux

Deksel van een jampot uit de jaren 70. Een merknaam ontbreekt, maar het zal een goedkope soort zijn geweest, want op de rand van het deksel staat "voor hetzelfde geld: kwaliteit." Een bezoeker van mijn site meldt dat het waarschijnlijk om het merk Hero ging. We hebben een hele serie bij elkaar gesmeerd.

Hier een deksel met een plaatje van loc Pollux van de HSM. Dit was een in 1861 gebouwde breedspoorloc met as-opstelling 1A1, die in 1868 is omgebouwd tot normaalspoorloc met as-opstelling B1. De eerste Nederlandse spoorlijnen waren in breedspoor (1950 mm) uitgevoerd. Toen de spoorlijn van Amsterdam via Utrecht naar Arnhem was doorgetrokken tot Duitsland, kwam men tot de conclusie dat het toch niet zo handig was dat men aan de grens alle goederen moest overladen. Tussen 1852 en 1864 zijn alle breedspoorlijnen omgebouwd tot normaalspoor. Slechts een paar locomotieven konden worden aangepast.



 

Zolang ik mij kan herinneren heb ik bij de jaarwisseling vuurwerk afgestoken. Enkele stoffelijke resten van deze bezigheid heb ik aan mijn treinencollectie toegevoegd. Op de tweede foto een NS-verbandtrommel, die langs legale weg in mijn bezit is gekomen. Het zou goed kunnen dat deze trommel afkomstig is uit een afgevoerd treinstel.


 

Souvenir uit Oostenrijk, in 1973 met toestemming losgeschroefd van een voor sloop bestemde tweeasser. Omdat ik met minimale bagage reisde - ik deed alles per trein en sliep in jeugdherbergen of goedkope hotels - heb ik met dit bord nog behoorlijk lopen slepen. Verder ben ik niet zo'n bordenverzamelaar. In AW Lingen heb ik weleens gevraagd of ze een nummerbord voor me hadden, maar meer dan een buffer konden ze me niet aanbieden. Op de tweede foto een stuk ijzererts, gevonden langs de Erzbergbahn.




Diverse bordjes, eerlijk gekocht. Het bordje Ladies is een replica, gekocht in Londen.


In 1970 heb ik een tijd als uitzendkracht gewerkt bij Langcat, vlak bij het station Naarden-Bussum. In deze fabriek werden verkeersborden en dergelijke gemaakt. Een souvenir uit die tijd is dit emaille bord "Verboden toegang". Hiernaast een sluitsein van de DB. Van een trein afgevallen en door iemand opgeraapt.


 

Mijn eigen stationsklok, en een van de andere klokjes uit mijn collectie. Zie het thema over spoortijden voor meer.


Schnell, steig ein. Assortiment kaartjes voor de conducteur in de dop. Met kniptang en fluit. Begin 2003 cadeau gekregen van een van mijn dochters, die deze set in een Utrechts winkeltje aantrof. Het treinstel is geïnspireerd op de VT 08.5, die in de jaren vijftig TEE-diensten reed toen de VT 11.5 nog niet beschikbaar was.



Stichts Fluitje



Peper- en zoutstelletje (Wagons Lits) en een bierglas (TEE). Eerlijk gekocht op de tweedehandsmarkt.


Haarspeld uit de collectie van Charlotte. Vermoedelijk een keer gekocht in het Spoorwegmuseum.


Flesopener, relatiegeschenk van Revisiebedrijf Tilburg.



Gekocht voor als ik met pensioen ben. Boven: twee schilderijen van Robert Nixon, uitgevoerd als legpuzzel. Twee puzzels in één doos, maar men is zo vriendelijk geweest om de puzzelstukjes gescheiden te houden. Daaronder een legpuzzel naar een schilderij van een Nederlands/Zwitsers TEE-treinstel.


Mini-puzzel met loc 3 "Bison" van de SGB, omstreeks 1980..


Er is een tijd geweest waarin het lonend was om spoorwegaandelen te bezitten. Een obligatie van de N.V. Nederlandsche Spoorwegen, eenduizend gulden aan toonder, uitgegeven in 1957. Een van de handtekeningen is die van president Den Hollander. Bij de obligatie behoorden 50 coupons, waarvan de laatste in 1982 zou vervallen. De obligatie is echter jaren voor die tijd afgekocht. Op 6 maart 1964 werd de naam "Nederlandsche Spoorwegen" veranderd in "Nederlandse Spoorwegen". Zie ook Nederlandse Spoorwegen (historie)


 

Op 29 april 1943 was mijn grootvader N. Spilt, rangeerder te Hilversum, 25 jaar in dienst bij de N.V. Nederlandsche Spoorwegen. Ter herinnering kreeg hij deze door directeur Van Rijckevorsel ondertekende oorkonde. J. van Barneveld, een collega van mijn grootvader, vierde in 1961 zijn 40-jarig jubileum. Mijn grootvader was toen al twaalf jaar met pensioen. Hier de oorkonde, die mij geschonken is door E. van Barneveld, de zoon van J. van Barneveld. Klik hier voor meer herinneringen aan mijn grootvader.


 

Bilthoven, mei 2003. De pet van mijn grootvader, die van 1918 tot 1949 rangeerder is geweest in Hilversum. De schedelomvang van het geslacht Spilt is in twee generaties duidelijk toegenomen. Ik zit in de eersteklascoupé, die ik in 1993 heb gekregen van Rob den Besten, president-directeur van de NS. Hoe kreeg ik dat voor elkaar? Klik hier.


Juten zak van de Zaai- en Pootgoed Coöperatie (ZPC) uit Stiens. Bij ons in gebruik als de zak van Sinterklaas.

De ZPC heeft jarenlang gebruik gemaakt van de diensten van de NFLS: de Noord-Friesche Locaalspoorweg-Maatschappij.


 

Bilthoven, 15 januari 2005. Langs het spoor bij Bilthoven vond ik in 2004 een deel van een ijzeren dwarsligger, waarschijnlijk ooit gebruikt als paaltje. Voor vandalen een leuk object om voor de trein te leggen, maar ik vond het een beter idee om het ding mee naar huis te nemen, voor in mijn vitrine. Eind 2004 kon je bij NS een paraplu lenen, voor 2,50 euro statiegeld. Maar je hoefde de paraplu niet terug te brengen.


 

Schoolschrift uit de jaren 50. Een bezoeker van mijn site vond een stapel onbeschreven schriftjes in een berghok van de school waar hij werkt. Het betreft hier een "stichtcahier" van het merk Lintel. Groen kaft, gelinieerde blaadjes, met een dun draadje aan elkaar genaaid. Ik heb zelf heel wat van dit soort schriftjes volgeschreven, maar dit etiket kende ik niet. Na enig speurwerk zijn we tot de conclusie gekomen dat het om een cabine van mat. '46 gaat, hoewel de vorm van de treinen ook wel iets wegheeft van Duitse Eierkoppen.


Dieseloefeningen. Met dieselvaart de werkwoordvormen door. Veel oefenstof in weinig tijd. Concentratie van aandacht. Snelle correctie. Samengesteld door J.H. Veenkamp, hoofd ener school te Amersfoort. Dijkstra's Uitgeverij Zeist N.V. Een boekje uit de tijd dat de d's, de t's en de dt's er nog in werden gestampt. De eerste druk stamt uit de tijd dat de nieuwe diesels de aandacht van het publiek trokken. Er bestond toen zelfs een wasmiddel met de naam Diesel. Ik bezit de 42e druk, waarin de nieuwe spelling uit 1947 wordt aangehouden. Ik bezit ook een correctieboekje, waarin de antwoorden staan, en het boekje "Kleine dieseloefeningen", bestemd voor de middelklassen (nu: groep 5/6).


Ponsmachientje zoals dat ook weleens wordt gebruikt door kindvriendelijke c.q. kinderlijke conducteurs. Puntenslijper met Amerikaans locomotiefje. Railrunnerpotlood. Dubbeldekkergum.


Een deel van mijn collectie speelkaarten en kwartetten.


 

In 1989 bracht de NS een pictogrammenspel in de handel.


Echte houten Brio-treinen zijn prijzig, maar de Ikea-kopie is zonder meer betaalbaar te noemen. Alvast in huis gehaald voor het geval ik opeens een kleinzoon krijg... Ook de houten treinen van Chuggington passen op deze rails.


Bilthoven, 27 november 2005. Meestal ben ik blij als de volgende ochtend mijn schoen er nog staat, maar dit keer had Sinterklaas het goed met mij voor. Hij plaatste me wel voor een dilemma: 375 gram chocola wegwerken, of in de vitrine zetten... (Dit object is tijdens een hittegolf in 2006 verloren gegaan.)



Mijn tuinkabouters (1995)

Zijn eerste kabouter kreeg hij twaalf jaar geleden, op zijn verjaardag. Een grapje van zijn broer. Inmiddels staan er enkele tientallen in zijn tuin. "Nog niet eens zoveel, als je weet wat er tegenwoordig allemaal op de markt is", vertelt de 44-jarige Nico Spilt, technical writer bij het Computercentrum Bondsspaarbanken in Woerden.

"Vooral na het vallen van de Muur is het aanbod uit Oost-Europa enorm toegenomen, al is de kwaliteit daarvan vaak niet best. De meeste kabouters koop ik zelf. Het is toch een heel persoonlijke beslissing. Ze zijn wel van plastic, maar ze hebben allemaal hun eigen karakter, een eigen ziel. Ik hoef ze maar even in de ogen te kijken om te weten of het tussen ons wat wordt."

Nico praat natuurlijk niet echt met ze, want dan zouden de buren misschien vreemde dingen gaan denken. Maar het zijn wel een soort vrienden, waar hij graag een poosje tussen zit als hij na een vermoeiende dag thuiskomt. "Nee, geen vriendinnen, want er bestaan alleen mannelijke tuinkabouters. Gelukkig heb ik ook nog een stel prachtige dochters", aldus een levenslustige Nico.

In 1995 werden in opdracht van het bestuur van Fortis alle personeelsbladen opgeheven. In plaats daarvan kwam er het blad 'Facet', dat grotendeels uit foto's bestond. Achterin stond altijd een verhaaltje over de hobby van een medewerker. Bij wijze van pastiche schreef ik een stukje over mijn tuin­kabouters. Daar heb ik verder nooit wat mee gedaan, totdat ik het nu dan op mijn site zet.



Een grote wens van mij is een LGB-baan door de tuin, met een zijspoor naar de koelkast. Maar ja, daar hangt een financieel prijskaartje aan dat Bruin niet kan ophoesten. Bij Tuincentrum Overvecht hadden ze echter in augustus 2005 uitverkoop, en daar kon ik voor 4,99 euro een leuk houten model kopen.

Behalve spoorobjecten verzamel ik ook tuinkabouters en flipperkasten. Ik heb ruim 40 kabouters en één flipperkast (inmiddels verkocht).


Abel(tje) is op 3 maart 2007 vredig spinnend ingeslapen. Zijn favoriete plek was het niemandsland tussen onze tuin en het spoor bij km 42,5. Hij ligt nu op begraafplaats Spoorzicht. (Foto in Bunnik, 26 september 2006)


Is eindelijk mijn abonnement op de HO-modellen van Atlas afgelopen, komt delPrado begin 2007 met een serie N-modellen op de Nederlandse markt. Zoals dat altijd gaat: de eerste loc is goedkoop, maar daarna wordt de hoofdprijs in rekening gebracht. 3,95 euro voor de Flying Scotsman vond ik redelijk, maar de volgende modellen (in totaal 70) kosten 11,95 euro per stuk, dus daar begin ik niet aan. Op de foto een tafereeltje dat ik op 8 februari 2007 op een besneeuwd tafeltje heb opgebouwd. In de achtergrond de vuurtorens van Vlieland en Texel, daarvoor het N-model van de P8, dat ik een keer van iemand cadeau heb gekregen, en de Flying Scotsman (in de tv-reclame werd gesproken over de "vliegende schotsman").


Bunnik, 30 mei 2007. Vanavond is mijn stoepje afgeleverd, mijn verjaardagscadeau van dit jaar. Het ligt hier nog in een aanhangwagen, maar het is bestemd voor Blokpost Bunnik. Het stoepje is ontworpen door mijn dochter Charlotte, op basis van een van mijn modellen. Leverancier en meedenker was Jan de Jong van "Straatwerk in perspectief" (sinds 2012 niet meer actief).



Bunnik, 26 juli 2006. 's Avonds mag ik graag een pilsje drinken in mijn machinistenstoel bij de voordeur. De stoel komt uit een uitgebrande mat.'64 en moet daarom voorlopig buiten staan. De brandlucht is er ondanks een ozon-behandeling nog niet helemaal uit. De stoel (merk Bremshey) kan in allerlei standen worden gezet. Een hele vooruitgang vergeleken met de klapstoeltjes waarmee machinisten vroeger genoegen moesten nemen. Zelfs in de Hondekoppen zat de machinist aanvankelijk op eenzelfde stoeltje zoals je dat ook op de balkons aantrof.


Haarlem, 12 juni 2004. Uitgebrande cabine mat.'64.

 


Bunnik, 11 november 2007. Kijk eens wat een groot ding ik heb! Deze originele seinvleugel (alleen de gekleurde glazen ontbreken) heb ik via een bevriende kennis gescoord. Hij staat momenteel in de vitrine, maar de bedoeling is dat hij aan de gevel komt. Althans dat is mijn bedoeling, er moet nog in een huisvergadering over worden gestemd.
In het Victoriaanse Engeland wezen veilige seinen vaak naar omlaag (lower quadrant) in plaats van omhoog (upper quadrant). Welke onderdrukte gedachte zou hier achter zitten?


Bunnik, 1 januari 2008. Een deel van mijn kerstspullen, voordat ze weer in de doos verdwijnen. Onder andere een paar treinen, een Coca-Cola-vrachtwagen met kerstmuziek, en een kerstlocomotief als kaars (of zo u wilt een kaars als kerstlocomotief).


Ik zag dit jubileumblik uit 1939 een keer bij een stand met tweedehandsboeken. Ik vond het toen te duur. Een half jaar later zag ik hetzelfde blik weer, in een andere plaats maar bij dezelfde boekenstand. Toen wist ik: dit blik wil bij mij horen. Het was nog steeds duur, maar ik heb het wel gekocht. Op het deksel het nieuwe centraal station van Utrecht, inmiddels al weer lang geleden gesloopt. Op Marktplaats heb ik zo'n blik ooit aangeboden gezien als koektrommel, maar er hebben toch echt 50 sigaren ingezeten, waarschijnlijk met mooie sigarenbandjes. Er staat geen merknaam op, alleen een accijnsnummer: 2742. Dat was het nummer van de Tornado Sigarenfabrieken (Van der Torre uit Groningen).


Bunnik, 19 april 2009. Het personeel van ProRail kreeg begin 2009 een cadeau van de baas: een speciale versie van Monopoly. Ik zag op het perron in Utrecht twee dames met zo'n zojuist verworven doos staan, maar ik vond het ongepast om te vragen of ze een exemplaar aan mij wilden afstaan. Ik dacht: dat gaat wel lukken via de plaats waar al die ongewenste cadeaus terecht komen: Marktplaats. Ik moest wel even wachten tot de eerste gekte voorbij was, maar uiteindelijk heb ik voor een redelijke prijs dit spel aan mijn collectie kunnen toevoegen. Ik zal het waarschijnlijk nooit spelen, want Monopoly is een stom spel. (In juni 2018 heb ik het spel voor een goede prijs aan een liefhebber verkocht.)


Spoorwegmuseum, 5 september 2009. Een nieuwe aanwinst voor mijn collectie spoorkaarten.


Bielbankje bij Blokpost Bunnik, 5 januari 2010.


Lepeltje-lepeltje-lepeltje

Op een vlooienmarkt in Hilversum scoorde ik zondag deze drie lepeltjes. Het rechter lepeltje is uitgebracht bij het
125-jarig jubileum van de NS in 1964. Het linkerlepeltje is van NS-Vakantiereizen. Het middelste lepeltje is volgens de verkoper zeldzaam. Daar moest ik dus ook een paar euro meer voor betalen. Gescand op mijn Epson Perfection V300 Photo.


Haventafereel uit de stoomtijd. Een ingelijste tekening (ik denk een kalenderplaat, maar ik ga 'm niet openpeuteren). Al lang in mijn collectie; ik weet niet meer hoe ik hier aan kom.


Amsterdam CS. Een door Heemaf uitgegeven plaat van loc 2201, gebouwd door Allan, Stork en Heemaf. In 155 vervaardigd door de kunstschilder en illustrator Bernard van Vlijmen (1895-1977). Deze ingelijste reproductie heeft tientallen jaren gehangen in de verf-, glas- en behangwinkel van de heer De Wit in Hilversum: HGV aan de Larenseweg. Deze befaamde winkel, waar mijn ouders altijd hun behang kochten, bestaat nog steeds. Eind 2011 heeft mijn moeder hier weer behang gekocht. Mijn zus zag deze plaat hangen en de inmiddels gepensioneerde heer De Wit, die belangstelling heeft voor treinen en mijn site kent, bleek bereid deze plaat aan mij af te staan. Hoewel hij achter glas is ingelijst, is de plaat in meer dan een halve eeuw toch wat gaan verkleuren. Via Photoshop heb ik daar nog wat aan kunnen doen.


Bunnik, 28 november 2010. Zeepdispenser uit de jaren vijftig of ouder. Hier was ik al lang naar op zoek, om ons designfonteintje in de wc te completeren. Lees hoe dit apparaat werkt.


Bunnik, 21 maart 2012. Er moeten honderden van deze nummerplaten bestaan. Ik ben de trotse eigenaar van een van de twee platen van Sik 316. De bijbehorende locomotor bestaat ook nog steeds. Die zou het vast leuk doen in de tuin, maar dat krijg ik er in onze huisvergadering nooit door.


Het treintje met mijn naam kreeg ik voor mijn verjaardag op 28 april 2013. Ik heet eigenlijk Nicolaas Leendert, maar dat vonden mijn dochters te duur worden. De cactus links is een echinocactus grusonii, in de volksmond schoonmoederskussen. De vrachtwagen is gemaakt door Maarten Leys.


Locomotief van de Aerotrain (miniatuur met vliegwielaandrijving).


Een taartjesbakvorm van het Kruidvat. Als verzamelaar van spoorobjecten moet je soms behoorlijk diep gaan.


Een doos chocoladevlokken van AH. Zie ook de treindrop van Albert Heijn.


Legpuzzel van een DE3 uit de jaren 30. Hout, 9x15 cm.


Legpuzzel van een TEE, voor een paar euro gekocht in de winkel van de NVBS. Het is een dubbelzijdige puzzel: op de achterkant staat een DC-8. Dat is een straalvliegtuig uit 1958, dus uit dezelfde periode als de TEE. Op de illustraties staat de naam Grundem, op de doos zit een sticker met het merk Introva en de tekst "Houten jig-saw puzzle". Introva (Amsterdam) maakte in de jaren 50 en 60 allerlei puzzels en fröbelspullen.


Zie ook:




vorige       start       omhoog